De vraag komt voort uit de volgende casus:
Als gemeente draaien wij zelf veel projecten in de stad. Naast deze projecten zijn er uiteraard ook zaken die in de gemeente worden uitgevoerd maar waar de gemeente geen initiatiefnemer of grondeigenaar is. Het gaat dan om bijvoorbeeld inbreidingsplannen die door projectontwikkelaars worden aangepakt en waar dus ook onze netwerkbeheerders mee te maken hebben.
Als gemeente geven wij altijd uitdrukkelijk aan dat we geen opdrachtgever zijn voor het verwijderen of verleggen van K & L. We zijn uiteraard wel betrokken als adviseur bij dergelijke projecten omdat de kennis op dit vlak bij ontwikkelaars nogal eens te wensen over laat.
Ergens in dit proces komt dan ook vergunningverlening aan de orde. Zowel netbeheerders als ontwikkelaars zien natuurlijk graag dat de gemeente een vergunning of instemming afgeeft binnen het projectgebied. De kabel- en leidingscoördinator worstel hier altijd mee, omdat op het moment van het verlenen van de vergunning of instemming de grond vaak niet in eigendom van de gemeente is maar van de ontwikkelaar. Soms is er nog een derde speler in het veld in de vorm van woningbouwverenigingen e.d.
Het is eigenlijk altijd wel zo dat de gemeente in een later stadium eigenaar wordt van de openbare ruimte en in die zin heeft de gemeente uiteraard wel belang bij goede ordening en aanleg. In de beleving van de coördinator kan hij formeel eigenlijk niet eens een vergunning of instemming afgeven in dergelijke situaties.
De gemeente verleent in dit soort gevallen vaak wel de gevraagde zaken om het maar pragmatisch op te lossen, maar er schuilt natuurlijk ook een gevaar in. Als een en ander niet goed wordt aangelegd of zaken veranderen gedurende het proces (het blijven ontwikkelaars) dan volgt er een driehoeks-discussie tussen netbeheerder, ontwikkelaar en gemeente. Dit is al eens voorgekomen bij deze gemeente.
De vraag is:
Hoe is dit formeel geregeld is en zijn er in den lande goede voorbeelden hoe hier praktisch doch zuiver mee om te gaan?
Onze reactie hierop is:
De vraag is hoe de gemeente, als toekomstig eigenaar van de gronden en belanghebbende bij goede orde en aanleg van kabels en leidingen, sturing kan geven aan netbeheerders en projectontwikkelaars bij de aanleg van kabels en leidingen op het moment dat de gemeente nog geen eigenaar van de gronden is.
Deze situatie komt veelvuldig voor en het klopt dat je geen vergunning kunt verlenen als er geen beheergebied is. Daarom moet je kijken naar alternatieven waarmee je hetzelfde doel bereikt. Naast beheer van de grond kun je bijvoorbeeld als eigenaar eisen stellen aan wat er in je grond gebeurt. Als je eigenaar bent van de grond kun je bijvoorbeeld aan de hand van een ligpermissie precies die afspraken maken die ook zouden gelden als er een vergunning wordt afgegeven.
Ben je geen eigenaar? Dan kun je een oplossing zoeken in de verhouding die je hebt met degene die na de werkzaamheden de grond aan de gemeente oplevert. Daarmee sluit je namelijk een overeenkomst. Als onderdeel van de overeenkomst neem je op dat de ontwikkelaar afspraken vastlegt met de netbeheerders en dat doet conform de Nadere regels van de gemeente. De ontwikkelaar wil natuurlijk de openbare ruimte kunnen opleveren aan de gemeente en heeft een belang bij een juiste afwikkeling van zaken.
Dus:
– Zet je eigendomsrecht in om eisen te stellen aan de ligging, overeenkomend met vergunningvoorwaarden
– Maak afspraken met de ontwikkelaar, overeenkomend met vergunningvoorwaarden.
Op het moment dat de grond openbaar wordt kun je de permissies omzetten in vergunningen, waarbij je de liggingsduur (voor je nadeelcompensatieregeling!) gaat laten lopen.