Weigeren glasvezelverdeelpunt in grond zonder toestemming: ja Verdeelpunt in eigen hand nemen en beschadigen: nee!

Iedereen weet het inmiddels wel: glasvezelkabels moet je gedogen. Dat is soms lastig en de manier waarop dit gebeurt is vaak frustrerend. Allemaal tegelijk, gisteren en als je even niet oplet staan er overal kastjes die je eigenlijk liever ergens anders had gewild. In deze uitspraak gaat het om de situatie dat er een glasvezelverdeelpunt in iemands privé oprit wordt geplaatst, terwijl de eigenaar aangeeft alleen toestemming te hebben gegeven voor de aanleg van “kabels” in zijn oprit.

Na een duidelijk frustrerende periode van vier maanden, waarin hij pogingen doet om het verdeelpunt ergens anders te laten aanleggen, trekt de eigenaar het verdeelpunt maar zelf uit zijn grond en beschadigt daarmee het netwerk.

Er speelt een aantal zaken in de kwestie:

1. Is het verdeelpunt door natrekking eigendom geworden van de grondeigenaar en mocht hij ermee doen wat hij wilde?
2. Reikt de gedoogplicht zóver dat de eigenaar het verdeelpunt moest gedogen, terwijl er in de overeenstemming over “kabels” wordt gesproken?
3. Handelt de eigenaar onrechtmatig door na vier maanden tevergeefs discussiëren zelf het verdeelpunt uit zijn eigen grond te trekken?

Natrekking?

Natrekking is een wettelijke manier om eigenaar te worden van bepaalde objecten. Zo wordt de eigenaar van de grond ook eigenaar van een boom, of een schuur die daar duurzaam op is neergezet. Bij kabels en leidingen geldt dat natrekking door de grond niet plaatsvindt (artikel 5:20, lid 2 van het Burgerlijk Wetboek voor de fijnproevers) als dit bevoegd is aangelegd. De rechtbank oordeelt dat er overeenstemming is voor de aanleg van kabels en dat het verdeelpunt een ondersteunend werk is, dat onderdeel uitmaakt van het net. Hierdoor vindt geen natrekking plaats en de aanbieder van het netwerk is ook de eigenaar van het verdeelpunt.

Gedogen?

Het wordt anders volgens de rechtbank als het gaat om waarvoor er overeenstemming is bereikt. In die zin acht de rechtbank een feitelijke kabel wel wat anders dan een verdeelpunt waar 15 bewoners op zitten. Bij een storing is het verdeelpunt ook het eerste waar de aanbieder naartoe zal willen, dus de rompslomp bij een verdeelpunt is groter.

Uiteindelijk valt de kabel formeel wel onder de definitie van kabel en kan de aanbieder bij de ACM afdwingen dat een verdeelpunt wordt aangelegd. Maar zonder overleg iets aanleggen dat meer impact heeft dat een feitelijke kabel vindt de rechtbank te ver gaan en de aanbieder was verplicht om het verdeelpunt te verwijderen, omdat de toestemming daarvoor niet was gegeven.

Let op: het gaat dus niet om niet hoeven te gedogen, maar om uitvoeren wat afgesproken is. Als daarin andere zaken zijn afgesproken dan heb je als gedoogplichtige het recht om verwijdering te eisen.

Onrechtmatig?

Dit is voor de rechtbank een peulenschil natuurlijk. Het is dan wel frustrerend dat er na vier maanden nog steeds geen actie is ondernomen door de aanbieder, maar het moedwillig slopen van andermans spullen mag niet. Wat de eigenaar had moeten doen is de ACM aanschrijven en niet het verdeelpunt zelf losknippen en uit zijn grond trekken. De grondeigenaar moet de schade betalen én de vergoedingen die de aanbieder aan abonnees heeft moeten betalen doordat ze langer dan 24 uur zonder TV en internet hebben moeten zitten.

Rechtbank Den Haag 9 november 2022, ECLI:NL:RBDHA:2022:11338.

Jarko van Bloois
Processpecialist ondergrondse infrastructuur
jvbloois@legal-infra.nl
06-46357823